Koithu kalathil nam santhoshichumകൊയ്ത്തുകാലത്തിൽ നാം Song No393

1 വിതച്ചിടുക നാം സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ വിത്താം

ക്രിസ്തൻ സുവിശേഷം ഹൃദയങ്ങളിൽ

ആത്മമാരി പെയ്യും ദൈവം കൃപ ചെയ്യും

തരും കൊയ്ത്തിനേയും തക്കകാലത്തിൽ

കൊയ്ത്തുകാലത്തിൽ നാം സന്തോഷിച്ചും

കറ്റകൾ ചുമന്നും കൊണ്ടുവന്നിടും

2വിതച്ചിടുക നാം സ്നേഹത്തിൻ അദ്ധ്വാനം

ഒരു നാളും വ്യർത്ഥം അല്ല ആകയാൽ

എന്നും പ്രാർത്ഥിച്ചിടിൻ വേലയിൽ നിന്നിടിൻ

വിത്തു നനച്ചിടിൻ കണ്ണുനീരിനാൽ

3 വിതച്ചിടുക നാം വർദ്ധനയെ ദൈവം

നൽകും സർവ്വനേരം തൻ വൻശക്തിയാൽ

വേനൽക്കാലം, വർഷം, കാറ്റു, ശീതം, ഉഷ്ണം

ചെയ്യും ദൈവ ഇഷ്ടം ഭൂമി നിൽക്കും നാൾ

4വിതച്ചിടുക നാം തടസ്സം അനേകം

സാത്താൻ കൊണ്ടെന്നാലും തൻ വൈരാഗ്യത്തിൽ

തളർന്നുപോകാതെ സ്നേഹവും വിടാതെ

നിൽക്ക ക്ഷീണിക്കാതെ ക്രിസ്തൻ ശക്തിയിൽ

5 വിതച്ചിടുക നാം വിതയ്ക്കുന്ന കാലം

അവസാനിച്ചിടും എത്ര വേഗത്തിൽ

ഇപ്പോൾ വിതയ്ക്കാതെ ഇരുന്നാൽ കൊയ്യാതെ

രക്ഷകൻ മുമ്പാകെ നിൽക്കും ലജ്ജയിൽ

6വിതച്ചിടുക നാം ദിവ്യസമാധാനം

മുളച്ചിടുവോളം ശൂന്യദേശത്തിൽ

മരുഭൂമി കാടും ഉത്സവം കൊണ്ടാടും

പർവ്വതങ്ങൾ പാടും ദൈവതേജസ്സിൽ.

1VithacchiTuka naam svarggatthinte vitthaam

Kristhan suvishesham hrudayangalil

Aathmamaari peyyum dyvam krupa cheyyum

Tharum koytthineyum thakkakaalatthil

Koytthukaalatthil naam santhoshicchum

Kattakal chumannum konduvanniTum

2VithacchiTuka naam snehatthin addhvaanam

Oru naalum vyarththam alla aakayaal

Ennum praarththicchiTin velayil ninniTin

Vitthu nanacchiTin kannuneerinaal

3 VithacchiTuka naam varddhanaye dyvam

Nalkum sarvvaneram than vanshakthiyaal

Venalkkaalam, varsham, kaattu, sheetham, ushnam

Cheyyum dyva ishTam bhoomi nilkkum naal

4VithacchiTuka naam thaTasam anekam

Saatthaan kondennaalum than vyraagyatthil

Thalarnnupokaathe snehavum viTaathe

Milkka ksheenikkaathe kristhan shakthiyil

5 VithacchiTuka naam vithaykkunna kaalam

AvasaanicchiTum ethra vegatthil

Ippol vithaykkaathe irunnaal koyyaathe

Rakshakan mumpaake nilkkum lajjayil

6VithacchiTuka naam divyasamaadhaanam

MulacchiTuvolam shoonyadeshatthil

Marubhoomi kaaTum uthsavam kondaaTum

P1 arvvathangal paaTum dyvathejasil.

Original song in English |Sowing in the morning, sowing seeds of kindness,

Lyrics |Knowles Shaw (1834-1878)

 Malayalam transalation | V Nagal |VithacchiTuka naam svarggatthinte

Knowles Shaw (1834-1878), a name familiar in many western households--was born near New London, in Morgan Township, Ohio, on the 13th of October, 1834. His mother's maiden name was Huldah Griffin, and by both of his parents, he was of Scottish extraction. His early life was spent in Rush County, Indiana, where he first began to play the violin, furnishing the music for many a dance. While the ball was going on he was converted, ceasing to play in the middle of the piece he was performing. Very soon thereafter he entered the ministry of the Christian Church. On the 11th of January, 1855, he married Miss Martha Finley. Most of his time after entering the ministry was spent in the West and South, and on account of his wonderful vocal powers he was called the "singing evangelist."

As a singer, he was considered, in some respects, equal to Sankey and Bliss. reporters of the press all spoke of his singing as something wonderful. Soon after beginning to preach, he began to compose and write music. His first song was "The Shining Ones," still popular. He published at different times five singing books: "Shining Pearls," "Golden Gate," "Sparkling Jewels," "The Gospel Trumpet," and the "Morning Star." "Bringing in the Sheaves" was one of the last songs from his hand.

His last meeting was held in Dallas, Texas, in May 1878. He was killed by a railroad accident, going from Dallas to McKinney, on the 7th of June, 1878. During his ministry, he baptized over eleven thousand persons.

Sowing in the morning, sowing seeds of kindness,

Sowing in the noontide and the dewy eve;

Waiting for the harvest, and the time of reaping,

We shall come rejoicing, bringing in the sheaves.

 Bringing in the sheaves, bringing in the sheaves,

We shall come rejoicing, bringing in the sheaves;

Bringing in the sheaves, bringing in the sheaves,

We shall come rejoicing, bringing in the sheaves.

2

Sowing in the sunshine, sowing in the shadows,

Fearing neither clouds nor winter’s chilling breeze;

By and by, the harvest and the labor ended,

We shall come rejoicing, bringing in the sheaves.

3

Going forth with weeping, sowing for the Master,

Tho’, the loss sustained, our spirit often grieves;

When our weeping’s over, He will bid us welcome,

We shall come rejoicing, bringing in the sheaves.